همه ی بارِ ماضی های بعیدِ ابری و سرد

روی دوشِ حالهای استمراریست،

تو  هنوز در همه ی صیغه های من تاب بازی میکنی

و من فقط یک آدامس بادکنکی بزرگم 

- چسبیده به یک ماضی ابری دور -

که در استمرار حال ها صرف می شود .....

 

پ.ن. : علت غیبت این چند روز " یک سفره دو روزه ، تنها ، دریا ".