برگ صد و بیست ونهم :....
خاطره ای در درونم است
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم
توانش را نیز
برایم شادی است و اندوه
در چشمانم خیره شود اگر کسی
آنرا خواهد دید
میدانم خدایان انسان را
بدل به شیئی می کنند،بی آنکه روح را از او برگیرند
تو نیز بدل به سنگی شده ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی
"آنا آخماتوا"