خاطره ای در درونم است
چون سنگی سپید درون چاهی
سر ستیز با آن ندارم
توانش را نیز
برایم شادی است و اندوه
در چشمانم خیره شود اگر کسی
آنرا خواهد دید
میدانم خدایان انسان را
بدل به شیئی می کنند،بی آنکه روح را از او برگیرند
تو نیز بدل به سنگی شده ای در درون من
تا اندوه را جاودانه سازی
"آنا آخماتوا"
نو بهار است در آن کوش که خوشدل باشی که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی
من نگویم که کنون با که بشین و چه بنوش که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
چنــگ در پـــــرده همين مي‌دهدت پند ولي وعظت آن گاه کنــد سود که قابل باشي
در چمــن هـــر ورقي دفتر حالــي دگر است حيــــف باشد که ز کار همه غافل باشي
نقــد عمــرت ببــرد غصـــه دنيـــا بــــه گزاف گـر شب و روز در اين قصه مشکل باشي
گـــر چه راهيست پر از بيم ز ما تا بر دوست رفتـــن آســــــان بود ار واقف منزل باشي
حــــافظا گــر مـــدد از بخــــــت بلندت باشد صيـــــــد آن شاهد مطبوع شمايل باشي